Slapeloosheid is een van de soorten slaapstoornissen, samen met onder andere: overmatige slaperigheid, frequent wakker worden en verstoring van de circadiane slaap-waakcyclus. Slaapstoornissen als zodanig komen vaak samen met andere psychische stoornissen voor, bijvoorbeeld depressie en somatische ziekten. Er zijn een aantal manieren om slapeloosheid te behandelen; CBD en andere hennepcannabinoïden worden onderzocht voor gebruik bij de behandeling van slaapstoornissen.

Slapeloosheid – wanneer wordt de diagnose gesteld?

Slapeloosheid wordt in de DSM-5 geclassificeerd als een van de tien slaap-waakstoornissen.

Patiënten met slaapstoornissen vinden hun slaap doorgaans onbevredigend, zowel wat betreft de kwaliteit en de duur ervan, als wat betreft de slaapduur. Een veelvoorkomend resultaat van een gebrek aan goede regeneratie is een gevoel van voortdurende vermoeidheid, een slecht humeur, een slechtere concentratie en prikkelbaarheid. .

Volgens de diagnostische criteria van de DSM-5 treedt slapeloosheid op wanneer een patiënt zijn/haar slaap als onbevredigend beschrijft vanwege een of meer symptomen:

moeite met in slaap vallen,
problemen met het in slaap houden – vaak wakker worden, moeite om weer in slaap te vallen na het ontwaken,
vroeg in de ochtend wakker worden en moeite hebben om weer in slaap te vallen.

De patiënt verklaart dat slaapverstoring de kwaliteit van leven vermindert en het functioneren overdag bemoeilijkt.

Bij slapeloosheid treden slaapproblemen minstens drie nachten per week op. Slapeloosheid wordt ook geclassificeerd als episodisch (slaapgerelateerde problemen treden op gedurende meer dan één maand maar minder dan drie maanden), aanhoudend (slaapgerelateerde problemen treden op gedurende meer dan drie maanden) en recidiverend (slaapgerelateerde problemen komen minstens twee keer per dag voor). laatste drie maanden).

schaal (Insomnia Severity Index) wordt gebruikt om de intensiteit van slapeloosheidssymptomen te bepalen, wat helpt bij het bepalen van de ernst ervan. De schaal bevat zeven vragen die betrekking hebben op: moeite met inslapen en doorslapen, te vroeg wakker worden, de reactie van de omgeving op slaapproblemen, hoe men zich overdag voelt, de mate waarin iemand zich zorgen maakt over slaapproblemen en de mate van tevredenheid met een nachtrust.

Andere diagnostische criteria voor slapeloosheid zijn onder meer:

Slapeloosheid treedt op ondanks gunstige slaapomstandigheden.
Slapeloosheid kan niet worden verklaard door een andere slaap-waakstoornis.
Slaapstoornissen worden niet veroorzaakt door het gebruik van welke stof dan ook: drugs of psychoactieve stoffen.
Gelijktijdige mentale en somatische stoornissen verklaren slaapproblemen niet volledig.

Andere slaap-waakstoornissen:

slapeloosheidsstoornissen,
hypersomnia-stoornis,
narcolepsie,
slaapstoornissen gerelateerd aan ademhalingsstoornissen tijdens de slaap,
stoornissen van het circadiane ritme van slaap en waakzaamheid,
stoornissen geassocieerd met ontwaken tijdens niet-REM-slaap,
nachtmerries,
REM-slaapgedragsstoornis,
rusteloze benen syndroom,
door een stof/medicijn veroorzaakte slaapstoornis.

Slapeloosheid en andere ziekten

Slaapstoornissen kunnen een vroeg symptoom zijn van andere psychische stoornissen en kunnen gepaard gaan met depressie, angststoornissen of cognitieve . Ook vormen ze een risicofactor voor verslaving aan psychoactieve stoffen, waarmee patiënten zichzelf proberen te redden (’s nachts: alcohol, opioïden, benzodiazepinen; overdag: stimulerende middelen als amfetamine of cocaïne, overmatige consumptie van cafeïne en nicotine). Het is vanwege dit gelijktijdig voorkomen dat slaapstoornissen zijn opgenomen in de classificatie van psychische stoornissen.

Het gelijktijdig optreden van slaapstoornissen en somatische ziekten komt zo vaak voor dat het eerder als regel dan als uitzondering wordt beschouwd . De meest voorkomende gelijktijdig voorkomende ziekten zijn: slaapstoornissen die verband houden met ademhalingsstoornissen tijdens de slaap, ziekten van de bloedsomloop en het ademhalingssysteem, neurodegeneratieve ziekten, ziekten van het bewegingsapparaat en ziekten van het cardiovasculaire systeem .

Een gesloten cirkel van slapeloosheid

In de psychiatrie is het fenomeen van de gesloten cirkel van slapeloosheid bekend, waarbij de gedachten, emoties, handelingen en fysiologische reacties van patiënten slapeloosheid voeden. Mensen die moeite hebben met inslapen en overdag de negatieve effecten van een gebrek aan slaap waarnemen, beginnen na een tijdje te stressen over deze situatie, waardoor het voor hen alleen maar moeilijk wordt om te kalmeren en 's avonds in slaap te vallen. Stress veroorzaakt fysiologische opwinding, gaat gepaard met een grotere preoccupatie met het onderwerp slaap en het besteden van overmatige aandacht daaraan, wat er vaak toe leidt dat het probleem verergert.

Gedrag dat slapeloosheid in stand houdt en de lichamelijke opwinding vergroot:

abnormale slaaptijden,
overdag slapen,
te veel tijd doorbrengen in de slaapkamer of bed
angst voor slapeloosheid,
zorgen over hoe u overdag zult functioneren,
's nachts obsessief op het horloge kijken,
nachtelijke activiteit in de slaapkamer (bijvoorbeeld 's nachts de slaapkamer schoonmaken met het licht aan).

Slapeloosheid – behandeling

Psychotherapie

Het doel van de therapie kan zijn om de vicieuze cirkel te doorbreken waarin mentale en gedragsmatige factoren slapeloosheid versterken. Cognitieve gedragspsychotherapie helpt overtuigingen en gewoonten te veranderen die schadelijk zijn voor de slaap.

Aanbevelingen voor mensen die aan slapeloosheid lijden zijn onder meer: het vermijden van andere activiteiten in bed (eten, tv kijken, lezen), het beperken van de tijd die in bed wordt doorgebracht en technieken voor het beheersen van prikkels. Het idee is dat iemand die aan slapeloosheid lijdt, naar bed gaat als hij of zij slaperig is en de kans het grootst is dat hij in slaap valt. Als u wakker wordt, wordt aanbevolen om het bed/de slaapkamer te verlaten en pas terug te keren als u slaperig wordt. Het idee is om een bed-slaap-associatie op te bouwen.

Drugs therapie

Antidepressiva of angststillende medicijnen worden gebruikt om slapeloosheid te behandelen. In lichtere vormen wordt ook melatonine gebruikt, wat een gunstig effect heeft op de kwaliteit en kwantiteit van de slaap bij ouderen of bij mensen die last hebben van slapeloosheid door ploegendienst of het veelvuldig overschrijden van tijdzones (jetlag).

CBD voor de behandeling van slapeloosheid

Een overzicht van onderzoek naar medicinale cannabis en slapeloosheid suggereert dat CBD hier mogelijk therapeutisch potentieel heeft.

Het volledige spectrum van hennepcannabinoïden kan slaapapneu verlichten en zo het welzijn van een persoon gedurende de dag positief beïnvloeden, waaronder: het verminderen van slaperigheid en vermoeidheid.

CBD wordt beschouwd als een veelbelovende stof voor de REM-slaapstoornis, die slaperigheid overdag veroorzaakt.
Synthetische CBD (nabilone en dronabinol) heeft gunstige kortetermijneffecten bij slaapapneu.
Nabilone helpt mensen het aantal en de intensiteit van nachtmerries te verminderen. Het maakt het ook gemakkelijker voor patiënten bij wie de slapeloosheid gepaard gaat met chronische pijn om in slaap te vallen.

De resultaten van een ander onderzoek tonen het gunstige effect van CBD op de kwaliteit en duur van de slaap aan bij slapeloosheid die gepaard gaat met angststoornissen . Onderzoekers volgden 72 volwassenen die last hadden van angst en/of slapeloosheid en die CBD kregen.

In de eerste maand van de behandeling merkten 57 van de 72 (79%) mensen een lager niveau van angst op (dit bleef aanhouden tot het einde van het onderzoek), 48 van de 72 (68%) verklaarden een verbetering in de kwaliteit en de duur van de behandeling. slaap, en naarmate de behandeling voortduurde, nam het percentage toe. De overgrote meerderheid van de mensen verdroeg CBD goed.

De meeste wetenschappelijke artikelen die verslag doen van de effecten van CBD en andere hennepstoffen op slaapstoornissen en slapeloosheid concluderen dat onderzoekers optimistisch zijn over het gebruik van de therapeutische eigenschappen van deze stoffen in de toekomst. Zij zien de noodzaak van meer klinische onderzoeken waarbij patiënten met slaapstoornissen betrokken zijn.