Microdosering is een woord dat steeds vaker voorkomt in de discussie over de behandeling van psychische stoornissen met behulp van psychedelica. Meestal wordt er gesproken over het microdoseren van LSD, THC en psilocybine, maar er zijn ook onderzoeken naar het microdoseren van MDMA en ketamine. Elk van deze stoffen geeft in meer of mindere mate hoop op nieuwe therapeutische wegen in de psychiatrie.

Wat is microdosering/microdosering?

Microdosering – microdosering is het nemen van kleine doses stoffen die bekend staan als psychoactieve stoffen. Ze werden voor het eerst gepopulariseerd door de Amerikaanse schrijver en wetenschapper James Fadiman .

Fadiman raadde aan om elke paar dagen 1/10 van de psychoactieve dosis te nemen. Bij zo’n lage dosis veroorzaken de stoffen geen merkbaar psychedelisch effect, maar hebben ze toch impact op het lichaam van degene die ze slikt.

Over wat deze invloed precies is, zijn de meningen verdeeld. Er zijn ook voorstanders en sceptici van microdosering in de wetenschappelijke gemeenschap, die onderzoek doet naar het gebruik van psychedelica bij de behandeling van verschillende aandoeningen en kwalen.

Voorstanders van microdosering schrijven het vooral toe aan de gunstige effecten op de psyche: verhoogde creativiteit en motivatie, beter contact met de eigen emoties en behoeften, verbeterd humeur, betere concentratie en innerlijke rust.

Sceptici zijn ervan overtuigd dat hier vooral houding en verwachtingen aan het werk zijn, en dat de gunstige effecten een placebo-effect zijn. Het belangrijkste bezwaar van de voorstanders van microdosering is dat er geen betrouwbare wetenschappelijke onderzoeken zijn die de voordelen bewijzen die microdoseerders beweren.

In feite zijn er weinig wetenschappelijke publicaties die volledig methodologisch geplande onderzoeken naar het gebruik van kleine doses psychedelica beschrijven. Conclusies over de effecten van kleine doses worden soms getrokken op basis van klinische onderzoeken waarin volledige psychoactieve doses werden gebruikt, wat niet noodzakelijkerwijs betrouwbaar is.

Veel rapporten over microdosering zijn gebaseerd op vragenlijsten waarin mensen die zelf kleine doses nemen, veranderingen in hun gevoel beschrijven en antwoorden geven aan wetenschappers. Dit is echter aan het veranderen, steeds meer onderzoekers kijken naar dit fenomeen en plaatsen het in een wetenschappelijk kader.

Welke stoffen kunnen worden gemicrodoseerd?

De volgende stoffen komen het meest voor in de literatuur over microdosering:

LSD.
THC
Psilocybine

Microdosering van LSD

Bekend om zijn hallucinogene eigenschappen, is LSD (een synthetische stof, die in deze vorm niet in de natuur voorkomt) de eerste psychedelische drug die door de westerse geneeskunde is opgemerkt, ontdekt in 1938 door de chemicus Albert Hofmann. Intensief onderzoek naar het gebruik ervan in de psychiatrie duurde van de jaren vijftig tot de jaren zeventig.

Onderzoek waarbij patiënten betrokken waren (helaas afwijkend van de huidige ethische normen voor onderzoek waarbij mensen betrokken zijn) was onder meer gericht op: nagaan of er langdurige persoonlijkheidsveranderingen optreden onder invloed van LSD-therapie.

Toen was er een pauze van bijna veertig jaar vanwege de illegalisering van LSD. Hoewel de stof niet opnieuw is gelegaliseerd, heeft er de afgelopen tien jaar een grote opleving plaatsgevonden in het psychedelische onderzoek.

De moderne psychiatrie erkent het potentieel van psychedelica als psychoplastogenen – stoffen die de structurele en functionele neuroplasticiteit van hersensystemen kunnen stimuleren. Het gebruik ervan lijkt bijzonder veelbelovend voor wetenschappers bij de behandeling van depressie, angststoornissen, PTSS en verslavingen (er zijn bijzonder optimistische resultaten waargenomen bij de behandeling van alcoholisme). Sommigen geloven zelfs dat psychedelica op de lange termijn voordelen kunnen hebben bij de behandeling van hersenaandoeningen.

Een uitgebreid historisch overzicht van onderzoek naar het therapeutische potentieel van LSD in de psychiatrie kunt u hier in het Engels lezen.

Het microdoseren van LSD werd mainstream dankzij IT-genieën uit Silicon Valley die begonnen te praten over het nemen van kleine doses van deze stof als hun ‘productiviteitshack’.

Er zijn al gecontroleerde wetenschappelijke onderzoeken gaande om de effecten van kleine doses LSD op het menselijk brein te beschrijven. Onderzoekers van de Berkley Foundation hebben in in vitro onderzoeken en in diermodellen waargenomen dat microdoses LSD de plasticiteit van de hersenen vergroten. Er wordt momenteel onderzoek gedaan naar de hersenactiviteit, stemming en cognitieve functies bij mensen die microdoses LSD gebruiken.

Aan de andere kant waarschuwen specialisten op het gebied van verslavingszorg dat zelfs het nemen van kleine doses LSD kan leiden tot de ontwikkeling van verslaving, waardoor het beoefenen van microdosering zonder een arts te raadplegen potentieel gevaarlijk is.

Microdosering THC

THC is als psychoactieve hennepcannabinoïde opgenomen in de groep van psychoplastogenen. In de context van medische marihuana wordt vaak gesproken over THC-microdosering bij patiënten die het "high" effect willen vermijden en tegelijkertijd het door hun arts voorgeschreven medicijn willen innemen. Kleine doses zijn bedoeld om de tolerantie van het lichaam voor THC voordat de beoogde dosis van het medicijn wordt bereikt, en worden niet altijd als een behandeling op zichzelf beschouwd.

Specialisten van Swade Cannabis benadrukken echter dat het doel altijd is om een therapeutisch effect te bereiken met de laagst mogelijke dosis marihuana, en door de behandeling met de laagste dosis te starten, kunt u bepalen welke dosis geschikt is voor een bepaalde persoon.

Een microdosis marihuana is meestal 1-1,25 mg, het is gemakkelijker om het oraal in te nemen, b.v. “edibles”, maar inhaleren van een afgemeten hoeveelheid is ook mogelijk.

Om het psychoactieve effect van THC te vermijden en tegelijkertijd het therapeutische potentieel ervan te behouden, is een product genaamd Zeno , dat 0,4 mg THC bevat – minder dan de standaard microdosis.

Zeno wordt behandeld als een medicijn en is geproduceerd om de cognitieve functies te verbeteren en angst te verminderen zonder het effect van intoxicatie. Het kan ook worden gebruikt door mensen die hoge concentraties THC niet verdragen (bijvoorbeeld degenen die na inname fobieën en angst

Onderzoek uitgevoerd aan de Universiteit van Chicago heeft onder meer aangetoond dat microdosering van tetrahydrocannabinol stress vermindert, terwijl gemiddelde en hoge doses het stressniveau niet beïnvloeden of zelfs verhogen. Wetenschappers zijn van mening dat lage doses THC therapeutische voordelen kunnen hebben bij de behandeling van ADHD en angststoornissen.

Psilocybine microdoseren

Psilocybine is een psychoactieve stof die in de natuur voorkomt in veel soorten psilocybine-paddenstoelen, waaronder: in Psilocybe cubensis en Psilocybe semilanceata. Hallucinogene paddenstoelen werden/worden in veel inheemse culturen gebruikt tijdens sjamanistische en spirituele ceremonies.

De westerse psychiatrie waardeert psilocybine om soortgelijke redenen als LSD: het is een psychoplastogeen dat kan worden gebruikt bij de behandeling van bepaalde psychische stoornissen. Wetenschappelijk onderzoek naar het gebruik van volledige doses psilocybine bij de behandeling van depressie, angst , PTSS en verslavingen heeft veelal optimistische resultaten opgeleverd.

Psilocybinesessies werden georganiseerd onder toezicht van artsen, en de reacties van de deelnemers werden gemeten tijdens de sessie - onder invloed van de stof en gedurende enkele maanden na voltooiing ervan. De resultaten duiden op aanzienlijke therapeutische vooruitgang onder de deelnemers, en de onderzoekers zijn optimistisch over verder onderzoek en de toekomstige mogelijkheid om dit type therapie te populariseren.

De bovengenoemde Berkley Foundation lobbyt voor de legalisatie van psilocybine als beschikbare therapeutische stof. De onderzoekers baseren hun argumenten op de resultaten van hun pilotstudies (dubbelblind onderzoek bij patiënten van een oncologieziekenhuis; controlegroep), waarin ze het effect van dit middel op angst en angst bij mensen met kanker analyseerden.

Mensen die aan het onderzoek deelnamen, verklaarden een vermindering van de angstsymptomen met 2 punten op een 3-puntsschaal, en er werden geen significante bijwerkingen van psilocybine geregistreerd. Volgens de onderzoekers heeft dit onderzoek de veiligheid van psilocybine aangetoond, zowel bij mensen met angstgevoelens als bij mensen wier lichaam verzwakt is door de ziekte.

Aan de Macquarie Universiteit in Sydney wordt met vrijwilligers uitgebreid onderzoek gedaan naar de effecten van microdoses psychedelica, voornamelijk psilocybine of LSD, op het menselijk brein. Het onderzoek wordt geleid door prof. Vince Polito.

De eerste twee onderzoeksrondes lieten kortetermijnverbeteringen zien in het algehele mentale functioneren van de deelnemers: lagere stressniveaus, een beter humeur en een betere concentratie. Tegelijkertijd werden hogere niveaus van neuroticisme waargenomen. Op de lange termijn leverde microdosering voordelen op in de vorm van verbeterde aandacht en een vermindering van de ernst van depressieve symptomen.

Er was geen controlegroep in het onderzoek, wat betekent dat het onmogelijk is om te bepalen in hoeverre de waargenomen voordelen voortvloeien uit de houding en verwachtingen van de deelnemers. Onderzoekers onderkennen dit probleem en plannen verder werk aan methodologisch vollediger onderzoek.

Terwijl medicinale marihuana – ook THC – op veel plaatsen in de wereld al een legaal medicijn is, ook voor somatische ziekten, bevinden de overige hierboven genoemde stoffen zich nog in de onderzoeksfase. Ze hebben nog een lange weg te gaan voordat ze in de vorm van kant-en-klare preparaten op de markt worden gebracht. Laten we hopen dat wetenschappers optimale doses kunnen ontwikkelen die de voordelen van het gebruik van deze stoffen maximaliseren.